Filem Cina tempatan, The Journey mencatatkan kutipan lebih RM17 juta. Itu termasuk duit tiket Siti yang menonton filem itu sebanyak tiga kali. Walaupun tidak ada CGI (satu istilah yang pengarah Melayu kerap menyebutnya) The Journey menghamparkan satu wacana budaya dan sosial yang sangat tinggi.
Kalau Siti adalah pengarah filem Melayu terutama yang gemar melondeh pelakon, sudah tentu Siti hantuk kepala ke dinding kerana malu. Siti malu kerana The Journey sebuah filem Cina, diarahkan oleh orang Cina dan dilakonkan juga oleh Cina tapi ia lebih Islamik berbanding filem arahan orang Melayu dan Islam.
Tapi sesetengah pengarah Melayu mana ambil pot semua itu. Entah-entah mereka tak menonton pun The Journey. Iyalah filem ini tak ada adegan bogel-bogelan atau londeh-londehan. Tak ada juga kisah sekular kerana filem ini tentang pelestarian budaya Cina walau di mana mereka berada.
Siti melihat dunia filem Melayu hanya banyak kecoh, kepoh dan riuh rendah termasuk berpesta-pestaan dan penuh dengan skandal sambil memperagakan pakaian mahal. Filem Melayu tidak membawa idealisme, yang banyak ialah gambar-gambar mati yang bergerak. Balik-balik cakap tentang mesej kononnya filem mereka menyumbang melahirkan manusia yang baik-baik. Tapi nak baik macam mana niat pengarah yang buat filem itu pun banyak yang tak betul.
Sebab itu Siti sakit hati dengan sebahagian besar filem Melayu. Siti bayar untuk menonton tapi tak setimpal dengan duit yang Siti keluarkan. Rasa macam nak lontar telur kemuruk saja kepada pengarah begini. Menyesal menonton.
Bila pertama kali menonton The Journey, hati kecil Siti berbisik, "Filem beginilah yang aku cari. Bukan filem sengal cinta-cintaan atau filem hantu yang setengah masak."
Filem Melayu yang pelakon wanitanya suka kangkang koyak, londeh melondeh tak boleh jual macam The Journey. Kenapa? Lepas ini pengarah-pengarah berkenaan kenalah fikir sikit adakah resipi yang merosakkan agama, bangsa dan negara itu masih boleh buat untung?
Ini menunjukkan penonton sudah memilih karya yang menjadi penawar, bukannya racun. Memang orang Cina banyak menonton filem The Journey dan mereka tidak menonton filem Melayu.
Siti fikir orang Cina menonton The Journey bukan kerana ia sebuah filem Cina. Sebabnya Siti sendiri tak merasakan The Journey sebuah filem Cina tapi sebuah paparan peradaban manusia.
Yang peliknya orang Melayu Islam pula suka dengan filem menceritakan dunia gengster, penagih dadah dan orang menjual orang. Bagi orang Melayu filem gengster boleh membina insan untuk memacu negara pada masa depan. Maka mereka pun menontonlah filem-filem yang sebenarnya telah dibakulsampahkan oleh Barat.
Ini juga membolehkan kita membuat kesimpulan bahawa filem hantu dan kisah tahyul banyak ditonton oleh orang Melayu Islam. Sepatutnya perkara ini tidak berlaku. Malah orang Melayu Islam sepatutnya bercitra tinggi dan memilih filem yang baik.
Orang Cina pula menonton filem yang mengangkat peradaban bangsa mereka. Mereka menonton kisah kemanusiaan yang sejagat, merentasi geografi, budaya dan sosial. Mereka tahu menghargai filem yang baik untuk membina jiwa dan rasa kemanusiaan.
Filem The Journey mengenai seorang wanita Cina tempatan membawa pulang seorang lelaki Perancis ke rumah keluarganya di Cameron Highland. Mereka akan berkahwin dan peringkat awal lelaki Perancis itu tidak boleh menerima budaya Cina keluarga kekasihnya.
Si wanita itu sanggup memutuskan hubungan dan membatalkan perkahwinan sekiranya lelaki itu tidak boleh menerima budaya Cina. Satu lagi yang menarik dalam budaya Cina pasangan yang belum berkahwin tidak boleh tidur sebilik. Ironinya banyak filem Melayu menonjolkan seks bebas termasuklah keluarga Melayu yang kononnya elit tidak hirau tentang seks bebas ini.
Siti melihat The Journey lebih Islamik berbanding filem Melayu yang dihasilkan oleh orang Melayu Islam. Sepatutnya bila orang Islam membuat filem, filem mereka tak menjadi perkakas menyebarluaskan budaya songsang dari Barat. Tapi ini tidak berlaku kerana banyak orang Melayu yang buat filem menjadi lebih sekular daripada Barat.
Siti menyimpulkan untuk menghasilkan sebuah filem yang baik, pembuatnya mesti seorang manusia dan pemikir. Kalau pembuatnya umpama robot yang tidak berperasaan, filem yang dihasilkan hanya layak dilontar telur kemuruk. Tak berguna langsung.
SITI JARUM : Sesetengah pengarah Melayu memang tak tahu malu.
No comments:
Post a Comment