Tokoh negarawan yang menghadiri perhimpunan itu menganggap wujud kewajipan ke atas rakyat untuk mengingatkan menteri-menteri di Malaysia tentang angkat sumpah yang mereka ikrarkan semasa pelantikan mereka. Ini termasuklah ikrar untuk menumpahkan taat setia yang sebenar kepada Malaysia, dan akan memelihara, melindungi dan mempertahankan Perlembagaan seperti yang dimaktubkan di bawah Jadual Keenam, Perlembagaan Persekutuan.
Ikrar ini turut merangkumi peruntukan memartabatkan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan menurut Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan. Perkara 152 menyebut bahasa Melayu adalah bahasa kebangsaan dan bahasa Inggeris hanya boleh dipakai dalam tempoh terhad selama 10 tahun selepas kemerdekaan.
Genap 10 tahun selepas kemerdekaan, negara telahpun menggubal Akta Bahasa Kebangsaan 1963/67 (Akta 32) yang memperuntukkan di bawah Seksyen 2 bahawa bahasa kebangsaan hendaklah digunakan untuk semua maksud rasmi. Takrifan bagi ‘maksud rasmi’ seperti di bawah Perkara 152(6) adalah apa-apa perkara yang melibatkan Kerajaan, sama ada Kerajaan Persekutuan atau Kerajaan Negeri, dan termasuklah apa-apa maksud sesuatu pihak berkuasa awam.
Guan Eng menjelaskan kenyataan berbahasa Mandarin itu hanyalah sebagai terjemahan kepada kenyataan rasmi yang dikeluarkan secara betul dalam bahasa Melayu. Harus diperhatikan Seksyen 3 Akta 32 hanya membenarkan kerajaan untuk menggunakan apa-apa terjemahan bagi dokumen atau perutusan rasmi dalam mana-mana bahasa lain bagi apa-apa maksud yang difikirkan perlu demi kepentingan awam.
Maka jelas, penterjemahan hanya boleh digunakan apabila wujud kepentingan awam untuk membenarkan penggunaan bahasa lain. Adakah Menteri Kewangan ingin menyatakan selepas hampir 61 tahun Malaysia mencapai merdeka, negara ini masih memerlukan bahasa selain bahasa kebangsaan untuk menjaga kepentingan rakyatnya?
Tindakan mana-mana badan kerajaan yang tidak menghormati bahasa kebangsaan dalam semua perkara rasmi adalah tindakan yang merendahkan kedaulatan undang-undang. Namun masih ramai yang tidak segan untuk memaafkan kebiadaban ini dengan menghujahkan kononnya undang-undang dan Perlembagaan tidak mengehadkan penggunaan bahasa selain bahasa Melayu. Mereka menganggap hak untuk menggunakan bahasa ibunda adalah sama taraf dengan kewajipan untuk menggunakan bahasa kebangsaan secara menyeluruh dalam semua perkara rasmi.
Seluruh rakyat Malaysia harus amati bagaimana dalam Laporan Suruhanjaya Reid, badan yang dipertanggungjawabkan untuk membantu penderafan cadangan Perlembagaan Tanah Melayu, telahpun menerangkan penggunaan bahasa lain dalam urusan rasmi hanya boleh terus dibenarkan untuk masa terhad. Pandangan suruhanjaya ini adalah bersandarkan hakikat selepas mengambil kira realiti pada masa itu, didapati masih ramai rakyat negara ini yang tidak berkesempatan untuk mempelajari bahasa Melayu secara fasih.
Tetapi bagi pandangan ahli-ahli Suruhanjaya Reid, mereka dengan nyata tidak mencadangkan supaya bahasa lain dijadikan bahasa rasmi kerana sungguhpun mungkin wujud keperluan pada masa lalu dan namun mereka berpendapat membenarkan bahasa lain sebagai bahasa rasmi hanya akan membawa kepada yang kesulitan yang besar. Malahan, Suruhanjaya ini turut menyatakan penggunaan bahasa Inggeris sepatutnya hanya dibenarkan untuk tempoh terhad selepas negara merdeka bagi memastikan pentadbiran dapat dijalankan dengan baik sebelum bahasa rasmi ditukar sepenuhnya kepada bahasa kebangsaan.
Menteri-menteri yang telah dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong berdasarkan sumpah mereka kepada negara haruslah memastikan mereka tidak mengkhianati ikrar yang diangkat. Yang paling utama adalah untuk memahami bahawa identiti negara yang berpaksikan kepada peruntukan dalam Perlembagaan Persekutuan. Sebagai menerapkan acuan yang baik untuk membentuk identiti ini, menteri-menteri yang membentuk kerajaan wajib menghayati sejarah dan naratif negara.
Oleh : Fatihah Jamhari
No comments:
Post a Comment