Kedudukan bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan semakin diabaikan. Hari demi hari, boleh disaksikan pelbagai pihak tidak menghormatinya. Terbaharu, melibatkan majlis pecah tanah sebuah universiti, baru-baru ini.Pada batu tanda majlis pecah tanah itu, tiada sepatah pun Bahasa Kebangsaan. Yang cuma ada Bahasa Inggeris dan Bahasa Cina. Nampaknya pihak universiti berkenaan dan penganjur majlis tidak sensitif. Kalau tiada penggunaan bahasa Melayu dalam kurikulumnya, Awang boleh faham kerana ia universiti luar bertaraf antarabangsa. Persoalannya, tiada nilaikah Bahasa Kebangsaan pada acara seperti itu di tanah air ini. Kalau di banyak negara yang menjaga kedaulatan Bahasa Kebangsaan mereka terutama di China, Jepun, Korea, Perancis, Rusia, Jerman, Thailand, Indonesia dan Vietnam, keadaan tersebut tidak akan berlaku.
Apa yang Awang sebutkan ini hanya satu kes, banyak lagi insiden yang kita diamkan sahaja. Masalahnya, tiada pihak yang tampil menegur hal-hal pengabaian terhadap bahasa kita. Sayangnya, Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) tidak agresif, lebih berorientasikan administratif. Alasan yang selalu diberi, tiada cukup kuasa. Alangkah baiknya, jika DBP sekurang-kurangnya memantau dan mendedahkan kepada media secara berkala mana-mana pihak yang tidak menghormati Bahasa Kebangsaan. Jika tidak, kita semua mempermudahkan sahaja bahasa Melayu menjadi bahasa kedua dan mungkin ketiga di negara ini, sebagaimana yang diidamkan oleh pihak-pihak tertentu, yang kita semua tahu. Artikel Penuh: Bisik-Bisik Awang
No comments:
Post a Comment